Angst maakt angst

Iedereen functioneert anders. Heel wat karaktereigenschappen krijg je er zomaar bij, van je ouders of zelfs nog van ver daarvoor. Daarnaast zijn omgevingsfactoren enorm belangrijk bij je verdere ontwikkeling. Maar als je weet dat je gedragingen een oorzaak hebben dan is het heel erg interessant om dat eens wat dieper te bekijken. Zo kom je achter dingen waar je eerst het bestaan niet van wist. Het kan heel simpel zijn. 

 

Angst

In mijn eigen leventje heeft dit woord toch zeker wel een lading gehad. Zo had ik hoogtevrees, vliegangst, angst in een lift of een kleine ruimte, angst voor oorlog. Jaren geleden begon ik me toch eens af te vragen hoe dat nu kwam. Ook omdat ik me erg bezig houd met het brein en wat dat allemaal kan veroorzaken. Zo kun je ook denken aan lichamelijke klachten die echt door het brein zijn ontstaan. Inmiddels weet ik dat je het brein ook kunt beïnvloeden zodat je angsten weggaan. Maar je moet eerst naar de oorsprong kijken om er vanaf te kunnen komen. Loop er niet OMheen want dan komt het als maar terug maar loop er eens DOORheen. Het kan ook best zijn dat je nog niet zover bent ontwikkeld in E.Q. dat je het helemaal niet ziet. Grappig genoeg zien andere mensen het vaak wel bij je maar durven daar niet over te spreken. Jammer, want dan zou je elkaar goed kunnen helpen. Of het ontbreekt je nog aan zelfreflectie. 

 

Worden we bang gemaakt?

Laatst heb ik eens een observatie toegepast door een half uur de media te volgen over het schietincident in Utrecht. En begrijp me niet verkeerd, dit was vreselijk en moet voorkomen worden. Maar als je eens goed observeert dan worden we toch heel erg angstig gemaakt met zijn allen. Er wordt van alles geroepen zonder op dat moment nog te weten wat er aan de hand was. Dreigingsniveau ging naar vijf maar wat nu als het een persoon was die dit heeft veroorzaakt omdat het niet goed ging? De stoppen volledig waren doorgedraaid? Was er dan zoveel politie nodig op één plek? En waarom is er opeens zoveel paniek wat ook op de burger overslaat zonder nog te weten wat er gebeurd is? Bijna iedere dag is er tegenwoordig wel een schietpartij in Nederland en dat is maar "normaal". Nu is het in een tram en opeens grote paniek. Kunnen we ook nog rationeel denken met elkaar? Of zijn we elkaar gek aan het maken?

 

Overheid en politie

Zijn zij wel volledig voorbereid als er in Nederland iets heel groots en heftigs zal plaatsvinden? Weten ze dan wel echt te handelen? Zouden wij ons als burgers veilig voelen of moeten we dan maar zien te overleven? De politie moet overal vandaan komen. Het zou maar op vier plekken tegelijk gebeuren, dat kunnen we echt niet aan. Ook politie worstelt enorm met hoe te moeten handelen in deze maatschappij. En dat is ook volledig terecht als er te weinig mankracht is en altijd bezuinigd wordt op onze veiligheid. Dat is toch best zorgelijk.

 

Wat we zien is wat we willen zien, ons brein maakt er een eigen versie van

Inmiddels vind ik het een sport om te kijken welk nieuws er naar buiten gebracht wordt en of we alles voor waarheid moeten aanzien. Mensen zien iets in de media, reageren er ook gelijk op omdat alles naar waarheid wordt gelezen. Daarnaast geven we ook allemaal onze mening omdat we denken dat we de waarheid in pacht hebben. En dat zet groepen weer tegenover elkaar omdat de ene discussie op de andere volgt. De uitspraken worden steeds pittiger en dat zegt genoeg over hoe mensen zich voelen. Er zijn maar weinig mensen die iets lezen in de media en eerst denken: zou datgene wat ik nu lees wel echt zo gegaan zijn?

 

Veiligheid

Ik moet eerlijk bekennen, als hier een grote ramp zou plaatsvinden, dat ik me echt niet veilig zou voelen met de hulptroepen die ik nu voor ogen heb. Daar hebben we er namelijk veel te weinig van. Daarnaast krijgt de politie niet de juiste middelen om goed te kunnen handelen. En ook de straffen die in Nederland worden opgelegd zijn veel te laag in mijn ogen. De veiligheid in ons land gaat echt achteruit, we zien het gebeuren en kijken er naar. Het zou fijn zijn als daar eens GROTE stappen in gezet kunnen worden. 

 

Daders

Dat je met boosheid en verdriet zit betreft de dader is natuurlijk geheel logisch. Ik vind ook dat dit niet mag gebeuren. Maar wie kijkt er naar het ontstaan ervan? Waarom doet iemand zo iets vreselijks? Is dat omdat die persoon boos is geboren of is dat omdat hij/zij zo gemaakt is tijdens het leven? En wat voor hulp is er dan voor deze personen om wel wat te maken van het leven? Er zijn heel wat mensen die aan hun lot overgelaten worden. Ze krijgen niet de juiste hulp om wel een goede burger te worden. Daardoor gebeuren deze vreselijke dingen. En let op mijn woorden, dit gaat nog veel meer plaatsvinden. We zouden eens moeten kijken hoe we mensen wel de juiste richting op krijgen. Maar wij gaan pas handelen als er iets is gebeurd en dan ben je altijd te laat. Ook mag er veel meer toezicht komen als mensen dreigen te ontsporen.

 

Slachtoffers

Ook deze mensen zijn voor hun leven lang beschadigd. Mogelijk krijgen ze wat hulp maar daarna wordt er verwacht dat ze weer volledig functioneren binnen het systeem. Is dat eigenlijk wel mogelijk of zou er veel meer aandacht voor moeten komen? En kun je wel hulp bieden aan mensen als je zelf de feiten totaal niet kent? Neem nu als voorbeeld iemand die vlucht uit zijn/haar land en vreselijke dingen heeft meegemaakt. Kunnen wij ze als hulpverlener dan wel datgene geven wat ze echt nodig hebben? We weten zelf namelijk totaal niet hoe het voelt wat men heeft meegemaakt. Daarnaast komen ze in een geheel andere cultuur terecht. Is dat de juiste oplossing? 

 

Dat ons land zich behoorlijk aan het versplinteren is, dat is wel duidelijk. Dit kun je ook zien aan onze verkiezingsuitslagen. Door in angst te leven maak je altijd de verkeerde keuzes. En we staan er vaak niet bij stil dat die keuzes een hele grote impact kunnen hebben op het leven. Dat is pas angstig te noemen!

 

"ANGST IS ÉÉN VAN DE GROOTSTE LEVENSPROBLEMEN"  - Krishnamurti

 

Blog 23, Laura Potters, SeeZen

Photo by Samer Daboul from Pexels

Reactie schrijven

Commentaren: 0