Konnichiwa

HALLO, wat leuk dat je mijn blog weer leest! Zoals je de vorige keer hebt kunnen lezen, ben ik in Japan op vakantie geweest. Ik ben verliefd geworden op een land met zijn diversiteit. Naast het natuurgeweld, wat daar een tikkeltje vaker voorkomt dan in Nederland, is het een land wat ik graag vaker wil bezoeken.

 

Beauty

We zijn in contact gekomen met twee Japanse vrouwen die ons hebben meegenomen in de Japanse wereld. Zo zijn we begonnen met het aantrekken van een kimono. Nu heb ik nog meer respect voor de dragers ervan. Met name de vrouwen die volledig worden ingebonden voordat de kimono aangetrokken wordt. Ik had bijna geen adem meer over maar vond het heel leuk om eens voelen wat het is om een echte kimono te dragen. Je begint met witte onderkleding, voor de mannen een broek en shirt en voor de vrouwen een shirt en rok. De mannen en vrouwen kleden gescheiden van elkaar om. Dat is vaker te zien in de Japanse cultuur. Je ziet er nog treinen waar een treinstel enkel voor vrouwen gereserveerd is, onsen waarbij de man en de vrouw apart van elkaar in de warm water baden stapt, capsule hotels waarbij de vrouwen zelfs een code krijgen zodat de mannen niet op de vrouwenafdeling kunnen komen. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit nodig is in dit land waarbij ik niemand buiten de lijntjes heb zien kleuren.

 

Kalligraferen

Zelf heb ik wel buiten de lijntjes gekleurd omdat ik nogal aan het worstelen was met de Japanse tekens. De Japanners kennen klanken en geen letters. Het teken dat je ziet op de bijgevoegde foto spreek je uit als "bie" en betekent: beauty. Het viel nog niet mee om de voorbeelden op de juiste manier weer te geven op zeer dun papier. Maar wat een geweldige ervaring was dit. Naast het feit dat het al een hele uitdaging was om in kimono op de grond te gaan zitten (het liefste op je knieën) viel het kalligraferen toch zeker niet mee. We mochten allemaal ons eigen woord uitkiezen. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn dochter toch wel het meeste talent had. Alsof ze er voor geboren was. Ook wist ze de Japanse tekens nog te benoemen. Na wat geoefend te hebben, mochten we onze namen leren schrijven. Dit werd genoteerd aan de hand van de klanken die de Japanse vrouwen hoorden. Als ik mijn naam in het Engels zei dan werden het dus andere tekens dan dat ik het in het Nederlands zei. Mijn Nederlands uitgesproken naam zie je aan de linkerzijde van de bijgevoegde foto staan. 

 

Chadō

Na het creatieve gedeelte werd het tijd voor Chadō, de theeceremonie. Ik had nooit verwacht dat er zoveel handelingen plaats zouden vinden om optimaal te kunnen genieten van de thee. De thee is altijd gepoederde groene thee, Matcha genaamd. Bij binnenkomst wordt er gevraagd om op de tatami vloer te gaan zitten. Je moet jarenlang oefenen om een thee ceremonie meester te worden. Het wordt uitgevoerd tot in perfectie. We zien hoe een vrouw in kimono alle accessoires naar binnen brengt. Ze loopt voetje voor voetje in een rechte lijn. Nadat ze alles binnengebracht heeft, knielt ze bij een ketel met water. Schepje voor schepje doet ze het warme water in een kom. Er zitten strikte etiquette op alle handelingen en dat was duidelijk te zien. Met een soort kloppertje (chasen) gemaakt van bamboo, klopte ze aardig in de kom om het poeder volledig te laten oplossen. Het is dus niet zo dat het poeder zelfstandig oplost als je er kokend water bij voegt. Door hard te kloppen, zie je ook dat er een soort schuimlaagje ontstaat. Voordat ze de thee bij ons neerzette, werd er een Japans wit snoepje aangeboden, Wagashi genoemd. Daarna werd de thee bij je neergezet en om te bedanken maakte je een diepe buiging, nog steeds zittend op je knieën. 

 

Thee drinken

Je pakt de kom op met je rechterhand en zet hem op je linkerhand. Dan draai je de kom twee slagen met de klok mee zodat het plaatje wat op de kom staat aan de achterkant komt te staan. Zo kunnen de andere gasten zien wat voor plaatje erop staat en meegenieten. Ieder plaatje op de kom heeft ook een eigen betekenis. Ook dat is dus nog interessant om te weten te komen. Met twee handen waarbij je met je linkerhand de onderkant van de kom nog steeds vast hebt, drink je de thee op. Daarna draai je weer twee slagen terug om het plaatje weer bij je te hebben. Zorg er op het einde van het drinken wel voor dat je slurpt, hoe meer geslurp hoe groter je compliment dat het je smaakt. De thee is heel apart en niet te vergelijken met de groene thee die we hier drinken. Deze thee moet je leren drinken maar ik heb gemerkt dat het steeds lekkerder werd. Het is ook heel erg gezond om deze thee dagelijks te drinken. Na deze ceremonie mochten wij onze eigen Matcha thee maken met alle benodigdheden die we vooraf hadden gezien. Het leek allemaal heel simpel maar dat was het verre van. Wat een geweldige afsluiting was dit. We hebben deze twee dames bedankt door te zeggen: Arigatou Gozaimashita.

 

Reiservaringen

Dit was maar een dagdeel van datgene we in Japan hebben gedaan. Iedere keer als ik weer aan het reizen ben dan merk ik dat ik weer een heleboel bijleer. Niet alleen over een land maar ook over mezelf. Je komt in situaties terecht die je vooraf niet kunt inschatten. Je maakt daarbij keuzes en komt er vanzelf achter of de keuzes de juiste zijn voor jou. Daarnaast ervaar je hoe een land is ingericht en hoe de bevolking met elkaar omgaat. Ieder land is weer geheel anders. Maar ik weet wel dat ik uit al die ervaringen altijd weer lessen mee naar huis neem die ik nog niet wist of waar ik weer op gewezen word. Hoe mooi is het om te mogen leren van elkaar. Iedereen heeft eigen kennis in huis. Japan heeft me zeker laten inzien dat je goed moet zorgen voor de mensen die je lief hebt. Japan heeft me ook laten zien dat zwijgen vaak beter is dan oordelen. De wijsheid zit in de rust, als jij rust uitstraalt dan zul je dat in woorden op dezelfde manier toepassen. Als mensen dus oordelen over jouw gedrag houden ze zich een spiegel voor. En dat heeft men vaak zelf niet in de gaten. Japan, wat een wijsheid en zelfvertrouwen heb je me gegeven.

 

Lief Japan, Sayounara! Ik hoop je nogmaals te mogen ontmoeten.

 

Blog 32, Laura Potters, SeeZen