Mijn weg naar innerlijke rust
Hoe meer zekerheid ik vind in de grotere kracht boven ons, hoe meer wonderlijke dingen zich in mijn leven manifesteren. Zo lang heb ik mezelf ervoor afgesloten, omdat de mening van een ander zwaarder woog dan mijn eigen gevoelens. De grappen van een ander voelden pijnlijker dan mijn eigen waarheid. Mijn handen, waarmee ik altijd al sterke verbindingen voelde, stopte ik weg en zweeg erover. Alles wat er gebeurde, beschouwde ik als toeval. En dat? Dat was misschien wel het domste wat ik ooit heb gedaan.
Door er open over te praten, zonder de illusie dat ik alles begrijp, merkte ik dat er deuren opengingen. Niet alleen deuren naar een dieper begrip, maar ook naar een gevoel van vrijheid en kracht.
Kracht vanuit vertrouwen
Mijn kracht groeit met elke twijfel die ik loslaat. Ik voel de verbinding met de grotere bron en weet dat ik ermee kan communiceren. Ik vraag om hulp, ontvang wijsheid en luister naar wat voor mij van belang is. Tegelijkertijd kan ik beter omgaan met mensen die hier niets mee hebben of het zelfs onzin vinden. Dat is juist het mooie: niemand heeft de absolute waarheid in handen, en dat besef geeft mij een enorme rust dat ik ook mag geloven in wat ik zelf geloof. Het brengt me vreugde, diepere ademhalingen, meer geduld en liefde. Het heeft me bijna vijftig jaar gekost om mezelf dit cadeau te geven.
Wat is er in de hemel?
Voor mij maakt het niet uit hoe je het noemt of waar je in gelooft. Ik denk dat alles samenkomt in één bron. Uit iedere spirituele of religieuze bron kun je levenswijsheid halen. Wat als we als mensheid dit zouden begrijpen? Dan zou geloof geen bron van oorlog meer zijn, maar juist van verbinding en liefde. Dan doet het er niet meer toe wie wat gelooft, het gaat dan om het delen van warmte en respect.
Rust en ruimte
We voelen ons allemaal weleens alleen, maar als niemand je kan helpen op jouw pad, dan is er altijd nog die bron. Toch is het niet altijd eenvoudig om momenten van stilte te vinden. En als het me niet lukt, besef ik steeds vaker dat het een keuze is die ik, bewust of onbewust, zelf heb gemaakt. Dat inzicht voel ik direct in mijn systeem. Ik geef mezelf de tijd om dit volledig te begrijpen en ermee in balans te komen.
Voor mij is mijn SeeZen-kamer, een plek waar ik voel, ontvang en altijd genoeg terugkrijg. En als ik diep in verbinding ben, verschijnt de vogel op het dak. Voor sommigen misschien toeval, voor mij een groot cadeau.
Iedere dag ontvang ik geschenken. Dat maakt dat ik, ondanks alles wat er in de wereld gebeurt, de lach op mijn gezicht blijf voelen. En die lach geeft me kracht. En kracht? Dat geeft energie! Het is dus een wisselwerking.
Energie die verdwijnt
Zoveel mensen zijn tegenwoordig constant moe, dag in, dag uit. Natuurlijk zoeken we altijd een reden, want dat is makkelijker dan naar onszelf kijken en te ontdekken hoe we het zelf kunnen veranderen. Zelfs als je ziek bent, heb je de keuze om je aandacht anders te richten, zodat het minder heftig voelt. Maar dat moet je kunnen en niet iedereen krijgt dat mee in dit leven. Sommige mensen herhalen dezelfde patronen eindeloos, zonder het door te hebben. Ik kan daar oprecht de slappe lach van krijgen (binnenpretjes), maar ik laat het los. Ik observeer en bied alleen hulp als erom wordt gevraagd. En dat? Dat voelt zo ontzettend fijn!
Iedereen draagt littekens mee
Het leven is vallen en opstaan. Niemand komt erdoorheen zonder littekens. Verdriet, boosheid en pijn horen erbij, maar het is aan jou hoe je ermee omgaat. Blijf je goed voor jezelf zorgen? Kun je accepteren dat zelfs de vervelende dingen je laten groeien? Durf je je masker af te zetten en écht te delen wat er in je leeft? Een wijze vriend appte me: "Laura, problemen worden minder als je ze deelt met anderen." En hij had gelijk. Soms voelt het alsof je alles alleen moet dragen, maar dat hoeft niet. Jij bepaalt met wie je deelt, wie je vertrouwt en bij wie je je veilig voelt. Gedeelde last wordt lichter, en door te delen geef je jezelf de ruimte om verder te gaan. Daarnaast geeft het de ander een warm en vervullend gevoel, omdat het besef iets voor een ander te kunnen betekenen op zichzelf al een waardevolle bijdrage is.
De kracht van een knuffel
En dan iets wat we vergeten lijken te zijn: knuffels. We mogen niets meer zeggen, niets meer aanraken en daardoor raken we onze verbinding kwijt. Zonder verbinding voelen we ons leeg. We vullen dat gemis soms op met medicatie, terwijl een knuffel zoveel meer kan betekenen. We hebben die aanraking nodig, zolang het vanuit liefde gebeurt en met respect voor elkaars grenzen. Wat is daar mis mee? Laten we luisteren, laten we voelen, laten we elkaar omarmen. En bovenal: laten we vertrouwen op alles wat er tussen hemel en aarde plaatsvindt.
Dank je wel, leven, voor dit cadeau!
Blog 86
Laura Potters
Reactie schrijven